Indigo: een epiloog

Performance

 

Op een vroege decemberochtend

onder de indigoblauwe winterhemel

die we het blauwe uur noemen

nog voor men naar zijn werk gaat

belandt ze op straat.

Ze kwam gewoon omlaag vallen.

Dat kan niet, zei iedereen.

Maar daar trok zij zich niets van aan.

Ze ruimen op wat van haar overblijft.

Maar dat is pas veel later.

En ook niet zo belangrijk.

In Indigo: een epiloog zijn we getuige van de laatste seconden in het leven van een kamerplant die van tien hoog op de straat belandt. We worden als voyeur betrokken bij korte, vervreemdende momenten in de levens van anderen. En ondertussen verliezen de spelers zich in consequentieloze dialogen. De voorstelling wordt zo een mozaïek van ogenblikken, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, maar toch onlosmakelijk verbonden zijn. Is ons leven - of dat van een kamerplant - niet precies zo'n opsomming van momenten? 

 

Tekst: Davida Blom, Koen van Seuren, David Westera

Spel: Davida Blom, David Westera

Regie: Koen van Seuren

Adviezen: Simon Versteeg