Anticlimax

Voorstelling

Doek.

Licht.

Tirolermuziek.

Aanvang.

“De hele werkelijkheid heeft van Marieke gedroomd.”

Een godverloren gezin.

De vader, in de onmenselijke jenever verdonken, sterft dagelijks gemakkelijk vier keer, steeds harder voegt zich alles bij zijn binnensapmens;

De moeder, vaders lievelingsstrontzeug, zegt dat het genoeg is met zichzelf omdat het niet meer uit te houden is met de rest;

De broer, die zijn leven verkookt zoals een varkensvoer, de wereld zijn uitgekookte hersens daarbinnen spuit, stinken doet zijn binnenmensterritorium;

En tot slot Marieke, schuilgat voor het ongelukkig strontgeluk, als een vleesvergiftiging is ze de bloedbanen van haar familie binnengekropen, de dood is daar.

Wie heeft hen nu toch zo zorgvuldig vastgebonden?

Zelfs het hele staatsgezag met haar politionele en kerkbelastingszuchtige organen ontkomt niet aan hun razzia van het ongeluk.

“De geboeide mens is altijd een opgelucht mens.”

Niet vaak werd deze tekst van Werner Schwab ten tonele gebracht, toch ging regisseur Koen van Seuren de uitdaging aan. De spelers worstelen zich soms letterlijk door de gekunstelde en misselijkmakende beeldentaal van Schwab. Het resultaat werd onontkoombaar theater waarin de kelderdeur van de menselijke walgelijkheid wagenwijd wordt opengezet.

Regie: Koen van Seuren

Assistent-regie: Reinout Bongers

Spel: Giovanni Brand, Laila Claessen, Nick Garcia, Daisy Hagendoorn, David Westera

Buhne: David Westera & Reinout Bongers

Adviezen: Domien van der Meiren

Muziek: Boris de Klerk